Silfurramminn

Gekk niður brekku sem virtist engan endi ætla að taka. Tölti síðan upp hlíðina sem var í sömu götu en það tók langan tíma eftir allan niðurgang brekkunnar. Efst á hlíðinni fann ég illa farið tímarit - gulnað og vel máð. Fletti því og fann þar mér til mikillar furðu grein eftir sjálfan mig. Grein sem ég hafði ekki lesið áður, fannst hún góð. Þetta getur maður, hugsaði ég upphátt. Næsta hugsun (ekki upphátt) var á þá leið að ég ætti kannski oftar að fara í göngutúr. Ég samþykki þessa hugsun en um leið og ég geri það kemur vindhviða og feykir gulnaða og máða tímaritinu út í buskann. Ég reyni að hlaupa á eftir því en finn strax að ég er orkulaus eftir allt labbið og hætti samstundis öllum tilraunum til að fanga tímaritið. Oh, ég sem vildi eiga þetta tímarit og monta mig af greininni sem ég reit í það. Jæja, ég verð þá bara að sýna fólkinu mínu greinina um stelpuna sem fór með blóm í brúðkaupið hans Bubba. Eða um leikhúsparið sem er bæði nýhætt saman og nýbyrjað saman. Og svo börnuðu þau hvort annað. Ég tók líka ljósmynd af þeim í gegnum símann af afloknu viðtalinu og ætla að ramma hana inn í silfurramma sem ég keypti í Stefánsblómum fyrir mörgum árum síðan. Hvar ég hengi myndina upp er ég ekki alveg viss um en hún á skilið að vera hengd upp. Eruð þið með einhverjar tillögur?