Síðuhaldara hefur borist bréf

Kæri blaðamaður. Ég vona að dagurinn í dag hafi verið þér ánægjulegur, líkt og hjá sjálfum mér. Ég byrjaði að sjálfsögðu á kaffisopa en hóf síðan að blaða í bókinni Trúðurinn eftir Heinrich Böll. Eftir um það bil sautján mínútna lestur lagði ég frá mér bók þessa og stakk kexi upp í köttinn. Hann var sáttur - lét mig aðeins strjúka á sér kviðinn - malaði þessi ósköp. Mikið held ég að það geti verið gott að vera köttur. Komið var að bloggrúnti mínum, sem oftast samanstendur af 25 til 37 síðum. Þegar ég var um það bil hálfnaður rambaði ég inn á síðu þína og leist illa á að blaðamaður slúðurtímarits, boðberi sorpblaðamennsku ásamt DV, væri að opinbera persónuleg skrif sín. En fannst samt eitthvað spunnið í skrif þín og þá taldi ég það þér til tekna að vera starfsmaður bókasafns Hafnarfjarðar, enda er það afbragðsgott bókasafn sem eingöngu ræður til sín gott starfsfólk. Og vegna þess ákvað ég að hella mér í lestur á Séð og Heyrt með opnum huga og athuga hvort skoðanir mínar á tímaritinu væru fordómafullar. Fór að sjálfsögðu í heimsókn á bókasafn Hafnarfjarðar og leigði ein 30 eintök af tímaritinu. Reyndar voru þau 29, en ég bara stóðst ekki mátið og greip einnig með mér Njálu. Það má nefnilega ekki hafa í láni meira en 30 safngögn í einu. Og ætti að vera nægilegt flestu fólki. Staldraði við í Samkaup þar sem ég keypti flösku af lýsi og ávaxtadrykk, einnig hálft rúgbrauð. Þegar heim var komið dembdi ég mér í lesturinn - las Séð og Heyrt spjaldanna á milli og rýndi einnig rækilega í ljósmyndirnar, sem eru nú ekki fáar. Undirrituðum til mikillar furðu, undrunar, og, verð ég að segja, ánægju, var lesturinn bráðskemmtilegur og lifandi. Textar flestir ágætlega og þaðan af betur skrifaðir, myndatextar frískir og fullir af orðaleikjum, og notkun ljósmynda eiginlega punkturinn yfir i-ið. Já, nú er ég farinn að skilja hvers vegna öll þjóðin leggst í lestur þessa tímarits og hvers vegna það mælist svo hátt í könnunum. Svo hef ég heyrt því fleygt að það seljist betur en heitar lummur, betur en vöfflur með rjóma og sultu og heitu kakaói á 17. júní í den. Þetta er sú blanda, sem í blaðinu er að finna, sem flestir vilja. Þarna er að finna skandala, tísku, skúbb (afsakið málfarið), stuttar og óvenjulegar fréttir, lengri viðtöl, ljósmyndasíður, heilar opnur um kynþokkafullar leikkonur í Hollywood og flottustu folana á EM (þetta var í blaðinu). Og ég sem hafði alltaf haldið að í Séð og Heyrt væri bara að finna neikvæðni og lygar, bull og vitleysu, þvælu og rökleysu og tilgangsleysi á hæsta stigi. Nei, svo aldeilis ekki. Þarna fann ég endurspeglun hins íslenska raunveruleika - eða öllu heldur það sem hinn venjulegi Íslendingur vill að endurspegli veruleika sinn. Og hann er kóngur og drottning þá stund sem það tekur að lesa blaðið upp til agna. Tímaritið færir fólki það sem það vill, þótt margir vilji ekki viðurkenna það í votta viðurvist að svo sé. Afneitar jafnvel tímaritinu - segist aldrei leggjast svo lágt að lesa það. En nú veit ég betur og vildi því senda þér þessar línur og um leið bið ég þig og allt það ágæta starfsfólk sem við tímaritið starfar innilega afsökunar á fordómum mínum og fráfræði og fullyrðingum í garð Séð og Heyrt. Þetta er stórkostlegt blað, lætur mér líða álíka vel og kettinum þegar ég strýk honum um kviðinn. Ég mala þegar ég Les Séð og Heyrt. Bestu kveðjur og gangi þér og þínum allt í haginn í framtíðinni, þinn

Moribund the Burgermeister