SAMTAL UM KONUR
Karl I: Þú varst einu sinni að vinna þar sem voru nánast eingöngu konur.
Karl II: Já.
Karl I: Hvernig var það? Skilurðu konur betur eftir þá reynslu, því ég botna ekkert í þeim?
Karl II: Það var mjög sérstakt. Ég skil konur ekki mjög vel, en eftir að hafa unnið með þeim veit ég að þær eru smámunasamar. Þær velta sér mikið upp úr aukatriðum, smáatriðum, en sjá ekki heildarmyndina vel, og það hamlar þeim.
Karl I: Hvernig?
Karl II: Ef manneskja einblínir á eitthvað sem skiptir litlu máli en pælir ekki mikið í því sem heldur gangvirkinu í lagi verður allt erfitt. Þær eru stundum smeykar við karla á vinnustöðum; hræðilegast af öllu finnst þeim að þurfa að spyrja karlmann um laun. Þær halda að þær verði reknar fyrir að biðja um mannsæmandi laun en skilja svo ekkert í því af hverju karlmenn eru með hærri laun.
Karl II: Ekki beint, en þær stuðla að karlaveldi með því að vera afbrýðisamar og öfundsjúkar út í aðrar konur, konur sem ná langt. Reyna að halda hvorri annarri niðri. Mynda smáa hópa og eru alltaf að berjast; sjálfseyðingarhvöt þeirra er sterk. Ná sjaldan samstöðu, enda alltaf lítil stríð í gangi og þær gera aldrei almennilega út um málin.
Karl I: En það er svo góð lykt af þeim.
Karl II: Já, og svo þarf ekki nema eitt bros, og þá er maður á þeirra valdi. Eins gott að þær vita ekki af þessu.
Engin ummæli:
Skrifa ummæli