Stórtap gegn Spánverjum: Leikur íslenska handboltalandsliðsins hrundi á síðasta korterinu þar sem Spánverjar skoruðu 12 mörk gegn aðeins fjórum mörkum.

 Íslenska liðið hefur tapað tveimur fyrstu leikjum sínum og á enn eftir að vinna leik á stórmóti á árinu

Íslendingar riðu ekki feitum hesti frá viðureign sinni við Spánverja í gær á Ólympíuleikunum í Aþenu.

Algjört hrun á lokakaflanum orsakaði átta marka tap eftir jafnræði lengstum þar sem Spánverjar höfðu reyndar ávallt nokkuð frumkvæði. Þar með hefur íslenska liðið tapað báðum leikjum sínum og það verður að segjast eins og er að hlutirnir líta ekki vel út og breytinga er þörf. Það er reyndar langt síðan að þörfin fyrir breytingar á landsliðinu fór að gera vart við sig en menn hafa bara leyst það með því að skella skollaeyrum við.

Allar afsakanirnar tilbúnar Eftir tapið í fyrsta leik gegn heimsmeisturum Króata var viðkvæðið aðallega það að Króatarnir væru svo góðir og það væri í raun ósköp eðlilegt að tapa fyrir þeim. Nú, svo er búið að hamra mikið á því hversu sterkur riðillinn er, nánast frá þeim degi sem dregið var í hann, þannig að allar afsakanirnar fyrir öllum töpunum voru tilbúnar fyrir löngu og nú verða þær notaðar óspart.

En að leiknum sjálfum. Spánverjar byrjuðu mun betur í leiknum og það tók okkar menn dágóðan tíma að komast í gírinn. Okkur tókst að jafna 4-4 og 10- 10 en það gekk ekkert að stíga skrefið til fulls og ná undirtökunum. Liðið fékk vissulega tækifæri til þess en þau voru illa nýtt. Staðan var 12-13 í hálfleik og þrátt fyrir slakan leik þá vorum við í það minnsta enn inni í leiknum því Spánverjarnir voru ekki heldur að gera neina rósir.

Síðari hálfleikur fór af stað á svipuðum nótum og sá fyrri og þeir spænsku voru fljótir að ná þriggja marka forskoti, 13-16. Það var þá sem íslenska liðið náði loks að sýna eitthvað af viti - þrjú mörk í röð hjá strákunum litu dagsins ljós og allt virtist vera að smella saman. Liðið fékk síðan tækifæri til að komast yfir en nýtti það ekki en þrátt fyrir það bjuggust fáir við því sem gerðist í kjölfarið.

Íslenska liðið fékk tvö góð tækifæri til að komast yfir í stöðunni 19-19 þegar fimmtán mínútur voru eftir af leiknum en klúðruðu því. Eftir það rak hver hörmungin aðra og leikur liðsins gjörsamlega hrundi og spænska liðið hreinlega valtaði yfir það íslenska - niðurlægði það. Það var hræðilegt að fylgjast með hruni íslenska liðsins þennan seinni hluta síðari hálfleiksins þar sem það skoraði aðeins fjögur mörk gegn tólf. Bjargar- og úrræðalaust

Að sjá hversu bjargar- og úrræðalaust íslenska liðið var á þessum kafla undirstrikar hressilega, enn og aftur, að tími Guðmundar Guðmundssonar sem þjálfara þessa liðs, er liðinn. Sú staðreynd var reyndar flestum, ef ekki öllum, ljós, eftir hryllinginn á EM í Slóveníu í byrjun árs en samt skyldi förinni inn í svartnættið haldið áfram.

Gamla brýnið, Guðmundur Hrafnkelsson, var besti maður íslenska liðsins. Ólafur Stefánsson gerði hvað hann gat en var að venju tekinn afar föstum tökum. Einar Örn Jónsson sýndi gamalkunna takta en aðrir náðu ekki að sýna sitt rétta andlit.

Vonandi verður allt önnur og miklu betri frammistaða á boðstólum þegar við mætum Suður-Kóreumönnum í næsta leik. Þá verður örugglega við ramman reip að draga því Suður-Kórea gerði sér lítið fyrir og lagði Rússa að velli og væntanlega dugir ekkert annað en stórleikur af hálfu íslenska liðsins til að sigur eigi að nást gegn þeim. Íslenska liðið hefur nú leikið fimm leiki í stórmótum á árinu (3 á Evrópumótinu í Slóveníu og 2 á Ólympíuleikunum í Aþenu) og á enn eftir að fagna sigri.

ÞRIÐJUDAGUR 17. ágúst 2004

 sms@frettabladid.is

Fín mynd

Guðmundur á að segja af sér

Sigurður Bjarnason á að baki 163 landsleiki í handbolta og lék um árabil sem atvinnumaður í Þýskalandi, í sterkustu deild í heimi. Sigurður er maður sem hefur skoðun á hlutunum og hann er ekki sáttur við ástand mála hjá íslenska landsliðinu. Vill sjá breytingar og það helst í gær. Hann er harður á því að tími Guðmundar Þórðar Guðmundssonar í sæti landsliðsþjálfara sé liðinn. 

"Mér finnst að Guðmundur eigi að segja af sér - alveg klárlega. Tvö misheppnuð mót í röð þýða bara afsögn. Hann verður að gjöra svo vel að taka ábyrgð á þessu, það er enginn annar sem getur það eða á að gera það." Sigurður segir að ekki sé hægt að kenna miklum breytingum um slælegt gengi íslenska liðsins í tveimur síðustu stórmótum. "Hópurinn frá því á EM 2002 í Svíþjóð, þar sem fjórða sætið náðist, hefur ekki breyst mikið. Það eru einhverjir fjórir eða fimm nýir leikmenn, þannig að ekki er hægt að kenna miklum breytingum um þetta mikla fall liðsins. Það er einfaldlega eitthvað meira en lítið að þarna. Ég var sjálfur í hópnum í Svíþjóð og á HM í Portúgal, ári seinna, þar sem við náðum sjöunda sætinu, og þekki því nokkuð vel til liðsins," segir Sigurður í léttum tón en bætir við í talsvert þyngri tón: "Staðreyndir málsins eru einfaldar; Guðmundur hefði átt að víkja strax eftir EM í Slóveníu í byrjun þessa árs - menn eiga ekki að halda í eitthvað sem er greinilega ekki að ganga upp. Þetta er alveg borðleggjandi - það er löngu kominn tími á breytingar." 

Sigurður nefnir val Guðmundar á landsliðshópnum sem dæmi máli sínu til sönnunar.

"Þetta val Guðmundar er mér algjörlega óskiljanlegt - að útiloka efnilegustu leikmennina. Sjálfur byrjaði ég að spila með landsliðinu 18 ára gamall og byrjaði strax að setja mark mitt á það - fór strax að standa mig. Þetta er bara spurning um hvernig þjálfarinn undirbýr þig og hvetur. Ég skil því hreinlega ekki af hverju Guðmundur notar ekki meira leikmenn eins og Ásgeir Örn Hallgrímsson, og auðvitað Arnór Atlason, Loga Geirsson og aðra yngri leikmenn. Ég hefði svo gjarnan viljað sjá Arnór Atlason með í hópnum núna og reyndar líka í keppninni þar á undan."

Þá er spurt, hvenær eru leikmenn tilbúnir fyrir landsliðið? Sigurður er með svarið við því. 

"Það eina sem þarf að gera er að segja mönnum að þeir séu tilbúnir - henda þeim óhikað út í djúpu laugina. Þetta hefur alls staðar tíðkast í gegnum tíðina og við Íslendingar eigum fjölmörg dæmi um þetta. Ég nefndi áðan sjálfan mig, svo getum við nefnt Héðin Gilsson, sem var mjög ungur farinn að vera lykilmaður í landsliðinu, einnig þeir Patrekur Jóhannesson, Ólafur Stefánsson, Dagur Sigurðsson og ég get haldið lengi áfram að nefna nöfn. Einhvern tímann þurfa menn að fá tækifærið. Ásgeir Örn og Arnór eru klárlega báðir tilbúnir og hafa verið í nokkurn tíma og það sama má segja um Loga og fleiri unga leikmenn. Það að koma með afsakanir eins og Guðmundur hefur verið með á lofti um að menn séu ekki orðnir fullmótaðir er meira en lítið vafasamt. Leikmenn mótast af því að taka þátt í landsleikjum og fá að njóta sín þar eitthvað," segir Sigurður með nokkrum þunga og bætir við: 

"Leikmenn eru í mótun allan sinn feril og ég verð að viðurkenna að ég hef varla heyrt lélegri afsakanir en þær sem Guðmundur hefur notað að undanförnu í fjölmiðlum. Ég veit ekki hvers konar komplexa maðurinn hefur, í fyrsta lagi eru allir mannlegir, það gera allir mistök og það að sjá aldrei mistök hjá sjálfum sér kann ekki góðri lukku að stýra. Ef maður viðurkennir aldrei að hafa gert mistök, hvort sem um er að ræða einkalífið eða atvinnuna, og reynir bara að breiða yfir þau, þá verðurðu aldrei betri. Þú munt ekki bæta þig og kemst þar af leiðandi ekki lengra. Þetta er kennt í almennri sálfræði. Það er ekki endalaust hægt að skella skuldinni á aðra, það er eitthvað sem maður gerði þegar maður var ungur og óþroskaður. Að geta ekki staðið upp og tekið afleiðingum og tekið ábyrgð er engin stjórnun og sá sem er þannig er enginn stjórnandi. Ég segi einfaldlega, Guðmundur er útbrunninn í þessu starfi og þarf kannski bara eitthvað nýtt verkefni og verður í það minnsta að endurskoða þessar afsakanir sínar. Hann er allt of fastur í því að hann sé að gera allt rétt og allir í kringum hann að gera vitlaust."

En hvað hefur gerst síðan á EM 2002? Af hverju náðist svona góður árangur þá? 

"Menn verða að gera sér grein fyrir því að þegar Guðmundur tekur við var búin að vera rosaleg lægð. Skýringin á þeirri lægð var að miklu leyti fólgin í meiðslum leikmanna, en Guðmundur fær liðið hins vegar í toppástandi. Það var enginn meiddur á þessum tíma og það útskýrir þann góða árangur sem náðist þá. Það gátu allir æft allan undirbúningstímann, allir verið með á fullu á EM 2002.Núna er hins vegar meiddum mönnum haldið í hópnum og það er engum greiði gerður með því. Ég er núna búinn að starfa á landinu í eitt ár og búinn að sjá til þessara ungu stráka, og þótt vissulega þurfi menn að bæta sig er málið það að þetta eru ungir strákar sem eiga eftir að vaxa rosalega og eru þegar flestir komnir í atvinnumennsku. Við megum ekki gleyma því, allir þessir ungu og efnilegu menn eru komnir í atvinnumennsku án þess að hafa náð því að spila einhverjar mínútur að ráði í landsliðinu. Þetta er dálítið skrýtið, svo ekki sé meira sagt. Sem dæmi nefni ég að það eru alltaf teknir með þrír miðjumenn og þrír línumenn og einn af þeim alltaf uppi í stúku! Til hvers að taka Kristján Andrésson með og nota hann svo ekki neitt? Það græðir enginn á því. Hvað á þetta að þýða, af hverju tók hann ekki bara Ladda með sér? Þá væri kannski húmorinn í lagi hjá liðinu! Við skulum gera okkur grein fyrir því að þessir umræddu ungu leikmenn sem oft er talað um, Arnór, Logi Geirsson, Einar Hólmgeirsson og fleiri, þetta eru ekki neinir unglingsguttar, þetta eru hraustir karlmenn. Þá vantar bara einhvern landsliðsþjálfara með þor, sem segir, heyrðu, þú gerir bara hlutina. Þannig kom ég inn 18 ára gamall hjá Bogdan Kowalczyk og um leið og manni var hleypt inn á var maður einfaldlega tilbúinn í slaginn - maður hræddist ekki einn einasta mann. Atavin fór út af í leik gegn Sovétríkjunum og Yakimovich kom inn á, ég var bara feginn," segir Sigurður og hlær dátt og bætir við: "Þannig er hugsunarhátturinn hjá ungum leikmönnum og þannig á hann að vera."

Guðmundur landsliðsþjálfari hefur talað um það í fjölmiðlum að undanförnu að það taki langan tíma að búa til og móta gott lið. Hvað segir Sigurður um það? 

"Landsliðsþjálfari á ekki að þurfa að hafa áhyggjur af krafti og úthaldi leikmanna, þetta er spurning um samhæfingu, finna réttu varnar- og sóknartaktíkina, en aðalatriðið hjá landsliðsþjálfara er að mótívera leikmenn þannig að þeir mæti dýrvitlausir í leiki, með sjálfstraustið í botni, finnandi fyrir því að þeim sé treyst. Þá vaða menn bara í verkin og þannig á það að vera og ekkert öðruvísi. Það eru félagsliðin sem sjá um það að móta leikmenn og landsliðsþjálfari á ekki að þurfa langan tíma til að móta lið, menn eiga að vera, og eru, tilbúnir. Ég segi bara afdráttarlaust, annað hvort á Guðmundur að segja af sér eða það á að reka hann og ég held að það séu flestir sammála því sem á annað borð hafa einhverja skoðun á þessu. Það er mikið í húfi og menn verða stundum að víkja þegar miklir hagsmunir eru í húfi. Það á við núna - menn verða að fara að líta í eigin barm."Sigurður segir að nokkrir góðir menn komi til greina í landsliðsþjálfarastöðuna, þegar og ef Guðmundur lætur af störfum. 

"Því miður er sá hæfasti ekki á lausu, og þá er ég að sjálfsögðu að tala um Alfreð Gíslason. Af þeim sem eru á lausu finnst mér Atli Hilmarsson helst koma til greina og þá er Geir Sveinsson einnig álitlegur kostur. Auðvitað kemur síðan til greina að fá útlending en mér finnst það ekki besti kosturinn í stöðunni núna," sagði Sigurður Bjarnason.

sms@dv.is.

Viðtal tekið í september 2004.

x